Kruszywa to w niektórych krajach lub regionach produkt deficytowy, za który płaci się 50-100 dolarów za tonę. Wydobycie w Polsce jest bardzo zmienne. – Z moich obserwacji wynika, że można wyróżnić około 11-letnie cykle – 8 lat wzrostu i 3 lata spadku – mówi W. Kozioł. Wynika z tego, że rok 2015 powinien być wzrostowy. Czy tak rzeczywiście było, mam wątpliwości ze względu na mniejsze wydobycie piasków. Jeśli nastąpił wzrost, był on raczej  niewielki.

Jak podkreśla prof. W Kozioł w Polsce trzeba jeszcze dużo zbudować – czekają nas duże inwestycje energetyczne oraz drogowe. – Współczynnik długości dróg na km2 powierzchni Polski wynosi ok. 10 km, zaś w Niemczech czy Hiszpanii  jest trzy razy większy, a w Holandii ponad 6. Brakuje 18 tys. megawatów mocy – wyjaśnia prof. Kozioł. Problem stanowi także niedobór mieszkań, których mamy mniej niż w Rosji, w przeliczeniu na 1 tys. mieszkańców.

Prof. Wiesław Kozioł wyjaśnia, że w Polskich zakładach produkcji kruszyw mamy zbyt duże moce produkcyjne, co skutkuje nadpodażą na rynku oraz niskimi cenami, co przekłada się na problemy z wynikiem finansowym producentów. Polskie górnictwo skalne jest bardzo rozdrobione, produkujące lokalnie – tylko 5- 10 % zakładów dostarcza na  potrzeby większego rynku. Dodatkowy problem stanowi zmniejszenie liczby zakładów, które faktycznie wydobywają kruszywa. Na  ok. 4000 złóż żwirowo-piaskowych posiadających koncesję, tylko nieco ponad 2500 prowadziło wydobycie. Oznacza to, że 1/3 złóż posiadających koncesję nie rozpoczęło lub wstrzymało wydobycie.