Ruszyła maszyna po szynach ospale

Ostatni miesiąc był dla mnie czasem licznych wyjazdów i spotkań z ludźmi. Wśród wielu rozmów dotyczących sytuacji w branży kruszyw usłyszałam bardzo trafne stwierdzenie, że przypominała ona w ostatnich latach Tuwimowską lokomotywę:
„Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
Już ledwo sapie, już ledwo zipie,
A jeszcze palacz węgiel w nią sypie”.

Ciężko nie zauważyć tu podobieństwa. Branża po budowlanym boomie sprzed 2012 roku, osiągając rekordowe 335 mln ton produkcji, praktycznie zatrzymała się. Zapotrzebowanie było o ponad połowę mniejsze niż możliwości produkcyjne. Wiele kopalń – mimo wszystko – wytwarzało jak dawniej, bez hamulców, sprzedając poniżej kosztów – dokładając do „rozgrzanego brzucha” .

Powoli, nieśmiało i z pewną obawą, ale jednak coraz częściej wśród producentów kruszyw słychać głosy, że „jedzie” ku lepszemu. Biorąc pod uwagę prognozę firmy analitycznej PMR, zakładającą wzrost na rynku budowlanym nawet o 8%, a także z niecierpliwością oczekiwane napływy środków finansowych z nowego budżetu unijnego na lata 2014-2020, możemy spodziewać się ożywienia:
„Najpierw powoli jak żółw ociężale
Ruszyła maszyna po szynach ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem”.

Co przyniesie przyszłość? Prognozy Polskiego Związku Producentów Kruszyw na lata 2015-2023 zakładają, że zapotrzebowanie na kruszywa będzie wynosić 1694 mln ton: kruszywa naturalne łamane – 344 mln ton, zaś żwiry i piaski – 1170 mln ton. „Lokomotywa” ma więc szansę ponownie przyspieszyć.

„Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!”

Byle z hamulcami.

Sabina Szewczyk

Temat numeru 3/2015

Jak osiągnąć sukces?

Rozmowa

Z życia branży

Nowoczesne zakłady

Maszyny i urządzenia

Prawo

Analizy