Rozdrabnianie to jeden z podstawowych procesów technologicznych realizowanych w produkcji kruszyw łamanych; prowadzone jest w celu uzyskania produktu o określonym uziarnieniu. Charakter tego procesu jest złożony i zależny od wielu czynników, do których między innymi zaliczyć należy sposób oddziaływania elementarnymi siłami kruszącymi wywołanymi różnymi elementami roboczymi kruszarek (udar, ściskanie, ścieranie).

Prawidłowy dobór urządzeń w przypadku rozdrabniania kruszyw jest bardzo istotny pod kątem ich wykorzystania do produkcji betonów samozagęszczalnych. Kruszywo naturalne, oprócz wody, dodatków i cementu, ma zasadniczy wpływ na parametry jakościowe świeżej mieszanki betonowej oraz stwardniałego betonu. W całej objętości mieszanki betonowej około 70% stanowi kruszywo, dlatego powinno wykazywać się dużą mrozoodpornością oraz niską nasiąkliwością. Oprócz tego musi być wolne od zanieczyszczeń organicznych, gdyż mogą one wpływać na obniżenie parametrów jakościowych kruszywa, a  tym samym na właściwości mieszanki betonowej. Pożądane kruszywo do produkcji mieszanek betonowych to skały pochodzenia magmowego, popularne są bazalty i granity. Niestety, ich występowanie na terenie kraju jest nierównomierne. Złoża bazaltu w dużej mierze znajdują się w południowo-zachodniej części kraju (woj. opolskie – rejon Graczy, czy woj. dolnośląskiego – Lubań).

Granity występują w tych samych regionach co bazalt, a także w regionie tatrzańskim. W laboratorium wykonano badania, w których kruszywem przeznaczonym do produkcji mieszanki betonowej był porfir, ze złoża występującego w Zalasiu koło Krakowa. Celem badań było określenie, w jaki sposób zastosowana kruszarka oraz uzyskana jakość kruszywa (udział ziarn foremnych) wpływa na parametry reologiczne świeżej mieszanki betonowej oraz wytrzymałościowe betonu. Jedyną zmienną był tu kształt ziaren kruszywa oraz sposób jego rozdrobnienia w celu uzyskania założonego uziarnienia.

Cały artykuł pojawił się w numerze 1/2017 magazynu "Surowce i Maszyny Budowlane"

fot.: 123rf.com