O sektorze cementowym w obliczu polityki klimatycznej mówił Xavier Guesnu, członek zarządu SPC i prezes LAFARGE CEMENT SA.  Według niego przemysł cementowy na świecie odpowiada za około 5% całkowitej emisji CO2. Ale trzeba pamiętać, że zdecydowana większość – 63% emisji CO2 z cementowni to tzw. emisja procesowa. Węglan wapnia podczas produkcji klinkieru jest rozkładany na tlenek wapnia i dwutlenek węgla. Tej emisji nie da się wyeliminować.

- Jako branża czujemy się odpowiedzialni za nasz wpływ na klimat. Chcemy dbać o środowisko i obniżać nasz ślad węglowy. Są cztery sposoby obniżenia emisji CO2. Po pierwsze rozwijamy technologię produkcji klinkieru, żeby zmniejszyć zużycie energii podczas produkcji. Obniżyliśmy już zużycie energii o około 40%. Po drugie prowadzimy obniżenie portfolio cementowego zastępując klinkier dodatkami. W ubiegłym roku 25-30% klinkieru zastąpiliśmy popiołami, żużlami lub mąką wapienną. Dzięki temu do atmosfery trafiło o 4 mln ton CO2 mniej. Po trzecie zwiększamy zużycie paliw alternatywnych. Obecnie w Polsce 70% ciepła z paliw kopalnych zastępujemy ciepłem z paliw alternatywnych. Po czwarte wprowadzamy produkty o korzystnym wpływie na ślad węglowy np. betony UHPC, które pozwalają na zmniejszenie zużycia materiałów budowlanych podczas realizacji inwestycji – wyliczał Xavier Guesnu.

Prezes Ernest Jelito podkreśla, że branża zgadza się z polityką klimatyczną

- Jesteśmy świadomi, że musimy dążyć do obniżenia emisji CO2. To nie ulega wątpliwości. W 2001 roku emisja CO2 na 1 tonę klinkieru wynosiła 988 kg. Dziś jest na poziomie 807 kg czyli po 18 latach mówimy o 18% redukcji emisji. Alokacja będzie znacznie niższa. Mówi się o 680 kg i co roku będzie się o 2% zmniejszała. Państwo doskonale wiecie jak rosną ceny energii elektrycznej i będą one miały wpływ na nasze koszty produkcji. To co potrafimy robić, co jest dostępne, to robimy. Obniżyliśmy emisję i staramy się ją obniżać krok po kroku, wykorzystując wszystkie możliwości – wyjaśniał Ernest Jelito. - Oczekuje się, że w 2050 roku gospodarka będzie neutralna pod kątem emisji CO2 i wejdą technologie przełomowe, które obecnie nie są dostępne. Poszczególne koncerny przygotowują się budżetowo do testowania technologii, które pozwolą na wyłapywanie CO2. Potem pozostanie problem jak to CO2 zagospodarować, wykorzystać.

Zagrożeniem dla cementowni w Polsce i ich funkcjonowania może być lawinowo rosnący import cementu ze Wschodu, spoza granic UE. Cementownie pracujące w Polsce, czyli na terenie UE, obarczone limitami i kosztami emisji CO2, nie są w stanie konkurować cenowo z cementem przywożonym z krajów sąsiednich, nie należących do UE – Białorusi czy Ukrainy.

Obecny na spotkaniu Koen Coppenholle, dyrektor Europejskiego Stowarzyszenia Cementowego CEMBUREAU, przedstawił sytuację przemysłu cementowego w Europie. Na terenie Unii Europejskiej, w 350 zakładach, wytwarzane jest 170 milionów ton cementu. W branży cementowej zatrudnione jest 47 tysięcy osób, a zużycie cementu wynosi 309 kg/mieszkańca. Dla porównania w Chinach jest to 1705 kg/mieszkańca.

- Jako branża działająca na terenie Unii Europejskiej potrzebujemy rozwiązań prawnych, które zapewnią nam stabilną działalność. Dzięki temu będziemy mogli utrzymać globalną konkurencyjność. Zależy nam na dostępie do niedrogiej energii. Przemysł cementowy powinien mieć dostęp do surowców odpadowych, które wykorzystuje w postaci paliw alternatywnych. Jesteśmy za wprowadzeniem zakazu składowania odpadów. Jesteśmy także żywo zainteresowani finansowaniem publicznym przełomowych technologii, wyższymi wskaźnikami recyklingu budowlanego oraz uwzględnienia karbonatyzacji w emisji CO2 – mówił Koen Coppenholle.

Wypowiedzi pochodzą ze spotkania prasowego, które 16 kwietnia 2019 r. odbyło się w Warszawie.