Jak to jest kierować zakładem z tak długą historią?
- Można to wyrazić w trzech słowach. Dla mnie to wielki zaszczyt, że mogę tu być i że mogę kierować tym zakładem. To również olbrzymia odpowiedzialność oraz ogromne wyzwanie. Kierowanie tak dużym zakładem to jest wyzwanie, a przy tym spełnianie oczekiwań i realizacja celów. Myślę, że to są te trzy słowa: zaszczyt, odpowiedzialność i wyzwanie. A przy tym olbrzymia satysfakcja.

Czy w cementowni jest więcej dni radosnych, czy chwil będących problemami, które trzeba rozwiązać?
- Ja generalnie nie lubię słowa problem. Jest kilka takich słów, których staram się nie używać, a mój zespół już wie, że ja ich nie lubię.

Jakie to są słowa?
- „Udało się”. Zdarza się, że ktoś z mojego zespołu powie: „Udało się”. Po chwili patrzy na mnie i mówi: „Nie… - zrobiliśmy to!”. Na samym początku kiedy przyszedłem do Cementowni Małogoszcz pytano mnie: „Dlaczego dyrektor zwraca na to uwagę?”. Ja wówczas odpowiadałem: „Słuchajcie, bo „udało się” to jest tak, jakbyśmy mieli na to tylko częściowy wpływ, ktoś inny jeszcze doda: „szczęście nam pomogło”, a tak naprawdę to przecież wy zrobiliście. Zrobiliśmy to. To jest nasza praca, nasze zaangażowanie. Musieliśmy się w to zaangażować. Po prostu to zrobiliśmy. Dlatego nie lubię słów „udało się”.

I problem..

- Tak. Ja raczej używam słowa „temat”, temat z którym musimy się zmierzyć, musimy go rozwiązać. Problem brzmi tak, jakbym był już pod ścianą i nie bardzo wiedział w którym kierunku iść. A ja uważam, że każdy temat da się rozwiązać i z każdego tematu da się jakoś wyjść. To tylko kwestia sił i środków. Zawsze staram się być przygotowany na różne sytuacje, to znaczy mieć plan „a”, „b”, a czasami

Czy musi Pan motywować swoich pracowników do pracy? Czy dyrektor musi być „motywacją” dla innych?
- W Cementowni Małogoszcz powierzono mi szereg obowiązków i celów, które muszę realizować. Zawsze jednak powtarzam, że dyrektorem się bywa, trzeba być też człowiekiem. Ja staram się nie być dyrektorem - staram się być członkiem zespołu. Osoba która zarządza, sama musi być zmotywowana. Ja jestem bardzo wymagający w stosunku do siebie. Zawsze uważam, że poprzez swoje zachowanie i postawę będę dodatkowo angażował i motywował zespół, byśmy osiągali cele. Czasami są to większe rzeczy, a czasami mniejsze. Jeżeli widzę, że gdzieś leży jakaś butelka, to po prostu ją podniosę i wyrzucę do kosza. Ktoś mi mówi: „Ale Panie dyrektorze, to nie jest Pana rola, by zbierał Pan śmieci”. Ja odpowiadam wtedy: „Ale ja nie zbieram śmieci - ja daję przykład”.

Jakie były najważniejsze momenty w historii Cementowni Małogoszcz?
- Historia zaczyna się w 1971 roku, kiedy zapada decyzja o budowie cementowni. W 1974 roku uruchomienie cementowni, pierwszej linii pieca i wypał pierwszego klinkieru. Pierwszy klinkier, wbrew podawanej dacie – 22 lipca 1974 roku, został wyprodukowany we wrześniu 1974 roku. Drugim kamieniem milowym będzie rok 1995 - czyli zakup Cementowni Małogoszcz przez Lafarge. Kolejny ważny moment, to skupienie się na środowisku. Są to lata 2000-2001. Wtedy też zaczęto montaż filtrów technologicznych, odpylania pieców. Był to również czas, kiedy wprowadzono spalanie opon jako paliwa alternatywnego. Kolejną dużą inwestycją, która pochłonęła blisko 150 milionów złotych, to inwestycja realizowana w latach 2008-2009, czyli budowa silosu na 120 tysięcy ton klinkieru. W tym była także budowa młyna cementu numer 5 oraz suszarni popiołów. Była to największa realizowana w cementowni Małogoszcz inwestycja od 1995 roku do dnia dzisiejszego.

Kiedy Cementownia Małogoszcz dołączyła do tak zwanej Wielkiej Piątki (Ożarów, Nowiny, Bukowa, Trzuskawica i Małogoszcz)?
- Myślę, że stało się to wtedy kiedy cementownia powstała, czyli rok 1974. Sądzę, że już wtedy weszła w skład największych zakładów produkcyjnych działających w regionie świętokrzyskim. Oczywiście, historia cementowni była bardzo burzliwa. Był taki moment kiedy rozważano zamknięcie zakładu. Osoby, które kierowały wówczas zakładem, podejmowały takie działania, dzięki którym cementownia wyszła z tego obronną ręką.

Jak zmieniało się podejście do bezpieczeństwa w Cementowni Małogoszcz?
- Cała branża cementowa w Polsce, także Cementownia Małogoszcz, zaczęła się zmieniać w latach 90-tych, czyli w okresie prywatyzacji. Przemysł cementowy ma taką zaletę, że może korzystać z najlepszych praktyk światowych. Pewne polityki i procedury są budowane na podstawie doświadczeń. Chodzi nam o to, aby każdy kto przyjdzie do tego zakładu, po wykonanej pracy, czy po wizycie w nim, wyszedł z niego bez uszczerbku na zdrowiu. A będąc w zakładzie czuł się w nim bezpiecznie.

Czego życzyć Cementowni Małogoszcz na kolejne lata działalności?
- Bezpiecznej pracy, czyli zero wypadków, pozytywnej decyzji o budowie nowego pieca, tak dobrej koniunktury na rynku jaka jest dzisiaj. I kolejnych 45 lat, a może nawet 100 lat bezpiecznej pracy.

Tego też życzę i dziękuję za rozmowę.

Wywiad pochodzi ze strony: echodnia.eu

Dyrektor Jacek Patyk

Jacek Patyk – dziewiętnasty z kolei dyrektor Cementowni Małogoszcz. Tę funkcję objął 1 kwietnia 2015 roku. Od września 2017 do czerwca 2018 roku, Jacek Patyk pełnił również funkcję Dyrektora Kopalni Radkowice, jako Dyrektor Regionu Centralnego Produkcji Cementu i Kruszyw. Od września 2015 do marca 2017 roku pełnił też funkcję Dyrektora Zakładu i V-ce Prezesa Zarządu w Cementowni Kraków Nowa-Huta. Współpracę z międzynarodowym koncernem Lafarge rozpoczął w 2002 roku. Wówczas przez 2 lata był Dyrektorem Regionu Dolnośląskiego, kierownikiem Ruchu Zakładu Górniczego w Kopalni “Lubień” w Lubieniu ( Lafarge Kruszywa i Beton). W latach 2004-2006 pełnił funkcję Dyrektora Operacyjnego i Członka Zarządu w zakładzie KKNK Technobud na Ukrainie. W latach 2010 - 2012 pracował w branży kruszywowej. Był regionalnym Kierownikiem ds. Produkcji, Dyrektorem ds. Kruszyw - Region Zachodni oraz Dyrektorem ds. Produkcji. Od stycznia 2013 do marca 2015 roku był Dyrektorem Zakładu Górniczego w Cementowni Kujawy.