Oprócz klasyfikacji hydraulicznej grawitacyjnej bardzo duże znaczenie ma klasyfikacja w polu działania siły odśrodkowej, na przykład w hydrocyklonach, ponieważ efektywność w tych warunkach jest znacznie wyższa. Klasyfikacja w hydrocyklonie polega na rozdziale fazy stałej ziarn według ich wielkości i różnicy gęstości właściwej ziarn. Klasyfikacja jest procesem powszechnie stosowanym w przeróbce mechanicznej surowców drobnoziarnistych (piasków) i rud, gdzie hydrocyklony zastępują lub uzupełniają klasyfikatory grawitacyjne w procesie mielenia i przygotowania rudy do wzbogacania flotacyjnego. Ekonomicznie uzasadniony zakres stosowania hydrocyklonów jest w granicach 250 - 20 mikrometrów. Powyżej tej granicy uziarnienia stosuje się przesiewacze wibracyjne, a poniżej używa się jedynie dla drogich surowców.
Przewidywanie charakterystyki pracy hydrocyklonu (wydajności, wielkości ziarna podziałowego) jest jednym z bardziej kontrowersyjnych problemów dotyczących pracy hydrocyklonów. Bardzo istotne są każdorazowo proporcje geometryczne hydrocyklonu, dla których poszczególne wzory zostały wyprowadzone oraz jakie proporcje przyjmuje się w fazie konstruowania nowego hydrocyklonu. Duże znaczenie mają również własności fazy stałej i ciekłej, które tworzą zawiesinę rozdzielaną w hydrocyklonie oraz zawartość części stałych w nadawie. W literaturze [10] podano wiele wzorów empirycznych służących do wyznaczenia wielkości ziarna podziałowego. Przykładowo ziarno podziałowe d₅₀ można obliczyć za pomocą wzoru Powarowa (5):

gdzie, d_p – średnica dyszy przelewowej [mm], d_w – średnica dyszy wylewowej [mm], D – średnica części cylindrycznej [mm], α_n – zawartość części stałych w nadawie [%], p – ciśnienie [atm], ρ_s – gęstość części stałych [g/cm³], ρ_c – gęstość cieczy [g/cm³].